Uit “lessen van de Tao” door Eva Wong:
‘In de taoïstische spirituele traditie stromen de inheemse overtuigingen van de vroege Chinezen, de persoonlijke opvattingen van de wijzen, de theorieën en ontdekkingen van de natuurwetenschappen en de geneeskunde, en invloeden van het hindoeïsme en het boeddhisme. Het is een traditie die een paar duizend jaar teruggaat, tot het begin van de Chinese beschaving.’
‘Het taoïsme kent 3 klassieke teksten, die meer dan 2000 jaar geleden zijn geschreven, maar hun wijsheid is tijdloos en hun leer is opmerkelijk relevant voor onze tijd;
Lao-tzu (Tao-te ching), Chuang-tzu en Lieh-tzu.’
Uit “Taoïsme” door Jennifer Oldstone-Moore:
‘Enkele van de verrassendste bijdragen van het taoïsme aan de cultuur van de Chinezen en van de wereld zijn wetenschappelijk. Bijvoorbeeld; het zoeken naar het levenselixerleidde niet alleen tot de uitvinding van het buskruit en het kompas, maar ook tot opvallende vorderingen in de Chinese geneeskunde.’
‘De taoïstische denkers hebben zich nooit onder een centraal gezag verenigd en ook de ontwikkeling van systematische leerstellingen is niet van doorslaggevend belang geweest, hoewel er in de verschillende vormen van het taoïsme een overeenkomst bestaat, vooral bij de zoektocht naar een lang leven. De gewoonten en gebruiken van taoïsten worden onmiskenbaar uitgedrukt in het zoeken naar een lang leven en de seizoengevoelige veranderingen in de natuur.’
‘Van oudsher is er onderscheid gemaakt tussen het ‘filosofische’ taoïsme, dat in verband wordt gebracht met één van de vele denkwijzen tijdens de Late Periode van de Strijdende Staten (403-221 v. Chr.) en het ‘religieuze’ taoïsme, een omschrijving voor religieuze bewegingen, gemeenschappen, heilige geschriften en praktijken waarvan de eerste aan het einde van de Han-dynastie verscheen (206 v. Chr-220 n. Chr). ‘
‘Er is tussen de religieuze en filosofische tradities een verband, vooral in de zoektocht naar een lang leven, rust als methode van bestaan, en vereenzelviging van de Tao als de oorsprong van alle dingen.’
‘De “taoïstiche canon”, waarvan nu de editie van 1445 wordt gehanteerd, bestaat uit 1120 delen.’
‘Er zijn ook niet-canonieke teksten. De Tun-huang-grotten, die in de 11e eeuw werden verzegeld en pas in 1900 opnieuw werden geopend, hebben veel heilige geschriften opgeleverd. Andere bijdragen die werden gevonden, waren gegraveerd in steen en brons. De meeste taoïstische heilige geschriften worden beschouwd als een verwoording van de Tao om morele, spirituele en lichamelijke cultuur te bevorderen.’
‘De kern van het taoïsme is de Tao Te Ching, standaardwerk van ‘de weg en zijn kracht’. Volgens de overlevering werden deze leerstellingen in de 6e eeuw v. Chr. geschreven door Lao-tzu, een koninklijke archivaris. Teleurgesteld in het leven aan het hof vertrok hij op een os naar de Bergen in het westen. Bij de Chinese grens vroeg een grenswachter hem om zijn werk te tonen. Het resultaat van dit verzoek was de Tao Te Ching, een korte tekst van ongeveer 5000 Chinese tekens.’
De tekst, die nu als de Lao-tzu bekendstaat, dateert uit de 4e eeuw v. Chr. en is waarschijnlijk het werk van verschillende mensen.’
‘Het op één na grootste werk van het filosofische taoïsme is de Chuang-tzu, genoemd naar zijn auteur uit de 4e eeuw v. Chr. Chuang-tzu (Meester Chuang).’
‘De twee andere grote werken van het filosofische taoïsme zijn de Huai-nan-tzu (Meester van Huai-nan) uit de 2e eeuw v. Chr. en de Lieh-tzu, ongeveer 3e tot 4e eeuw v.Chr. en net als Chuang-tzu vernoemd naar zijn auteur.’
‘’